Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 132

ไทยลิต-โปร: การแปลวรรณกรรมจีน-ไทย

"โธ่เอ๊ย! ตัวเองก็เป็นตำรวจ ทำไมต้องให้คนอื่นมาปกป้องด้วยล่ะ!" จงเหยาคิดในใจ

"เดี๋ยวกลับมา" โอหยางจื่อหยวนพูดพลางดึงประตูปิดแล้วรีบลงบันไดไป

เขาเร่งฝีเท้าออกจากหมู่บ้าน มุ่งหน้าไปยังจุดนัดพบในข้อความ ซึ่งเป็นสี่แยกแห่งหนึ่ง เขายืนรออยู่ที่นั่นนานพอสมควร ดึกด...