ทัศนียภาพสีชมพู

บทที่ 1132

นวนิยายจีน

ในรัศมีหมื่นลี้โดยรอบ พื้นแผ่นดินปกคลุมด้วยป่าไม้เขียวครึ้มทึบทะมึนจนบดบังแสงอาทิตย์ ราวกับเป็นป่าดึกดำบรรพ์ ทั่วบริเวณแผ่ซ่านไปด้วยไอสังหารอันเย็นยะเยือกและน่าสะพรึงกลัว

หนึ่งชั่วยามผ่านไป เจ้าหมีดำน้อยฟื้นขึ้นมาอย่างฉับพลัน เห็นว่าชูซวงเอ๋อร์ยังคงสลบอยู่ มันส่งเสียงร้อง "โอ้ว" แล้วพุ่...