ทัศนียภาพสีชมพู

บทที่ 1

คืนฝน

ในค่ำคืนที่ฝนตก อู๋หยางจื่อหยวนที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ โฆษณาเว็บไซต์ไลฟ์สดปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน สาวสวยแต่งตัวฉูดฉาดกำลังบิดตัวยั่วยวนอยู่ในหน้าต่างวิดีโอ

อู๋หยางจื่อหยวนสะดุ้งเฮือก รีบหันไปมองซูซินถงแฟนสาวที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง ทันใดนั้นตาของเขาก็เป็นประกายวาววับ ลุกพรวดขึ้นพุ่งเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า

ซูซินถง หนึ่งในสี่สาวงามแห่งวิทยาลัยการแพทย์เจียงเฉิง ผิวขาวเนียนนุ่ม รูปร่างสูงโปร่ง วัยสิบเก้าปีของเธอกำลังเบ่งบานเหมือนดอกไม้แรกแย้ม รูปร่างงดงามไร้ที่ติ

ขณะนั้น ซูซินถงกำลังนอนคว่ำเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง พอเห็นอู๋หยางจื่อหยวนพุ่งเข้ามา เธอก็ตกใจเหมือนนกที่ถูกสะกิด รีบซ่อนโทรศัพท์ไว้ใต้หมอนอย่างรวดเร็ว

"ที่รัก" ภายใต้แสงไฟสลัว ดวงตาของอู๋หยางจื่อหยวนเป็นประกายระยิบระยับ หัวใจเขาเต้นรัวด้วยความปรารถนาอันร้อนแรง

โดยปกติแล้ว คู่รักหนุ่มสาวในวัยหนุ่มสาวเช่นนี้ย่อมมีไฟรักรุ่มร้อน การได้สัมผัสรักเป็นความสุขอันล้ำค่า เป็นเรื่องธรรมดา

แต่อู๋หยางจื่อหยวนไม่ได้ลิ้มรสผลไม้ต้องห้ามมานานแล้ว

ช่วงนี้ ทั้งอู๋หยางจื่อหยวนและแฟนสาวต่างเพิ่งเรียนจบ กำลังเผชิญกับการหางาน อู๋หยางจื่อหยวนที่จบสาขาพยาบาลจากวิทยาลัยการแพทย์ ประสบปัญหาในการหางานเพราะเป็นผู้ชาย ทำให้ซูซินถงไม่พอใจอย่างมาก

เธอหันหน้าไปอีกทาง พร้อมกับห่มผ้าห่มแน่นหนา

อู๋หยางจื่อหยวนรู้สึกผิดหวัง แต่ความต้องการทางร่างกายกลบความภาคภูมิใจในตัวเองที่เคยมีอยู่

เขาหน้าหนาเข้าไว้ หัวเราะเบาๆ โอบกอดแฟนสาวอย่างกระตือรือร้น หวังจะใช้ความร้อนแรงของตัวเองละลายหัวใจอันเย็นชาของเธอ

ในที่สุด หลังจากพยายามไม่ลดละ ซูซินถงก็ยอมหันกลับมา

นี่ทำให้อู๋หยางจื่อหยวนมั่นใจขึ้นทันที ความรู้สึกพลุ่งพล่านในอกปะทุขึ้นในพริบตา

ใบหน้างดงามของแฟนสาวภายใต้แสงไฟดูเย้ายวนเหลือเกิน เส้นสายร่างกายที่มองเห็นรางๆ แฝงไว้ด้วยเสน่ห์ที่ชายใดก็ต้านทานไม่ไหว

ความรู้สึกเหมือนคนกระหายน้ำได้พบน้ำหวาน ทำให้หัวใจของอู๋หยางจื่อหยวนเต้นรัวแรง เลือดในกายเดือดพล่านราวกับคลื่นในแม่น้ำเฉียนถังที่ซัดกระหน่ำมาระลอกแล้วระลอกเล่า

ความรู้สึกของอู๋หยางจื่อหยวนที่มีต่อแฟนสาวไม่ใช่แค่ความต้องการทางเพศ แต่เป็นความรัก

เขารู้สึกว่าตัวเองมาจากครอบครัวยากจน การได้คบกับแฟนสาวที่งดงามราวกับบุปผาเช่นนี้ถือเป็นวาสนาชั่วชีวิต

ซูซินถงในฐานะหนึ่งในสี่สาวงามแห่งวิทยาลัยการแพทย์เจียงเฉิง มีใบหน้าและรูปร่างที่ทำให้ผู้คนหลงใหล ตอนเรียนมหาวิทยาลัยเธอเป็นที่หมายปองของเหล่าหนุ่มหล่อรวยมากมาย

ส่วนตัวเขาเองนอกจากหน้าตาแล้ว ก็ไม่มีอะไรเลย เพียงแค่ข้อนี้ก็ทำให้อู๋หยางจื่อหยวนรู้สึกด้อย

แต่เขาไม่เคยท้อแท้ เขายังคงเชื่อมั่นว่า สักวันหนึ่ง ชีวิตของเขาจะประสบความสำเร็จรุ่งโรจน์

"เราเรียนจบมาหลายเดือนแล้ว นายยังหางานจริงจังไม่ได้สักที ยังมีหน้ามาคิดเรื่องแบบนี้อีกเหรอ? จะเอาอะไรมาเลี้ยงฉัน?" ซูซินถงหันหน้าหนี สีหน้าเต็มไปด้วยความรำคาญ

ในฐานะหนึ่งในสี่สาวงามแห่งวิทยาลัยการแพทย์เจียงเฉิง ซูซินถงมีความทะนงตัวในสายเลือด

อู๋หยางจื่อหยวนถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออกอย่างรวดเร็ว มือใหญ่ทั้งสองข้างคว้าจับความอวบอิ่มของแฟนสาว พลางหัวเราะเบาๆ "พรุ่งนี้ค่อยหางานต่อ คืนนี้ขอแสดงฝีมือให้ดูก่อนนะ เฮ่ๆ..."