Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 507

เมื่อเห็นว่าหญิงคนนี้ยังดื้อดึงไม่ยอมรับความจริงแม้ในตอนนี้ ชูเจิ้งก็รู้สึกเหลืออดเต็มทน ความรู้สึกดีๆ เล็กๆ น้อยๆ ที่ยังหลงเหลืออยู่ในใจเขาก็มลายหายสิ้น

มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันอำมหิต ก่อนจะหยิบเชือกขึ้นมาอย่างเงียบกริบ แล้วมัดมือและเท้าของเธอติดกับขาโต๊ะกาแฟทั้งสี่มุม

เสิ่นหยุนไจ่ไม...