Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 265

ความจริงแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ชายฟั่งซื่อตะโกนเสียงดังให้ชูเจิ้งขอโทษชายจื่อเยียน เพราะตอนนี้เขารู้สึกเสียใจจนแทบอยากตาย

"ผมขอโทษครับ" ชูเจิ้งก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ก้มหน้าลง "จื่อเยียน ผมขอโทษ เมื่อกี้ผมมองไม่ชัดว่าเป็นคุณ จริงๆ ผมมองไม่ชัดเลย"

"เฮอะ ดี ชูเจิ้ง คุณช่างดีจริงๆ กล้าลงมือทำร้ายฉัน...