Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 202

ชูเจิ้งเดินลงมาจากชั้นสองอย่างเชื่องช้าราวกับคนละเมอ

เมื่อเดินผ่านห้องโถงมาถึงประตู เขาจับขอบประตูไว้ หยุดฝีเท้าและหันกลับไปยิ้มให้เด็กสาวหลายคนที่ยืนอยู่ในห้องโถง แล้วจึงก้าวลงบันได

ชูเจิ้งรู้ดีว่าวันนี้เขาสูญเสียบางสิ่งไป

ความไว้วางใจ

หรือพูดอีกอย่างคือมิตรภาพ

ความไว้วางใจหรือมิตรภาพจากเด็ก...