Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 158

สายตาของคนเรา เมื่อมันใช้การไม่ได้ดี บางครั้งก็อาจช่วยชีวิตได้

หญิงชราไม่ได้เห็นซังลี่เกอที่อยู่ชั้นสอง เพียงแค่พาดผ้าขนหนูที่เช็ดมือแล้วไว้บนไหล่ ส่ายหน้าถอนหายใจ แล้วเดินเข้าห้องทางซ้าย จากนั้นเสียงล็อคประตูก็ดังมาถึงหูของซังลี่เกอ เธอจึงเก็บมีดกลับ

ด้วยฝีเท้าที่เบากว่าแมวป่า ซังลี่เกอในชุดขาวทั...