Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 74

เขาเคาะมือลงบนต้นขาอันอวบอ้วนของตัวเอง จมอยู่ในห้วงความคิดอันลึกล้ำ

หลังผ่านไปห้าวินาที เขาชำเลืองมองเฉียวๆ ไปทางเล่าหลี่ ก่อนจะสั่งการกับจางต้าซ่า "ไวรัสซอมบี้เป็นของล้ำค่าขนาดนี้ แล้วจะมาเสียเปล่ากับไอ้ขยะแบบนี้ น่าเสียดายจริงๆ"

เมื่อได้ยินหวงอี้ปาพูดเช่นนั้น เล่าหลี่จึงกล้าหายใจเข้าลึกๆ

ยังดี....