Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 61

ตอนที่เสิ่นซู่ออกจากวังนั้น พระจันทร์ลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้าแล้ว

เมื่อนับเวลาดู นางอยู่ที่ตำหนักของหยุนกุ้ยเฟยมาถึงสามชั่วยามแล้ว นางยกมือขึ้นนวดขมับที่ปวดตุบๆ พลางถอนหายใจเบาๆ มองไปรอบๆ เห็นเพียงโคมไฟวังที่ส่องแสงสลัวบนทางเดิน ไม่มีผู้คนแม้แต่คนเดียว แย่แล้ว... นางหลงทางเสียแล้ว

"คุณหนูซู่ โปรดรอก่...