Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 120

ยามราตรี สีสันของค้ำคืนเปลี่ยนแปลงไปเหมือนดั่งอากาศในยามกลางวัน เมื่อครู่แสงจันทร์ยังพร่ามัว ผืนดินราวกับถูกโปรยด้วยผงเงินสีเทา แต่ยามนี้เมฆดำบดบังดวงจันทร์ ไร้ซึ่งแสงสว่าง มืดมิดไปทั่ว โดยเฉพาะในป่าเปลี่ยวนอกเมืองเช่นนี้ ยิ่งทำให้รู้สึกหวาดกลัวและขนพองสยองเกล้า

ไม่ไกลนัก มีเสียงเคลื่อนไหวแผ่วเบา ใ...