Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 426

ผมบอกกับหยางชิงชิง พลางสลัดมือเล็กๆ ของเธอออก แล้วหยุดยืน หอบหายใจเฮือกใหญ่

ผมวิ่งไม่ไหวจริงๆ แล้ว ไม่เพียงแค่ขาและแขนที่ปวดระบม แม้แต่หัวใจก็เต้นตึกตักจนทนไม่ไหว

หยางชิงชิงแน่นอนว่าไม่อยากทิ้งผมไว้ การมาที่นี่เป็นความคิดของเธอเอง เมื่อเจอเรื่องแบบนี้เธอจะทิ้งผมไปได้อย่างไร? คนข้างหลังยังตามมาอยู่ พ...