Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 387

เมื่อทุกอย่างสงบลง ผมก็วิ่งกลับไปถีบประตูอีกทีแล้วรีบวิ่งหนี ทำแบบนี้ซ้ำๆ หลายครั้งจนในที่สุด หลี่คุนก็ทนไม่ไหว เปิดประตูออกมา

นี่แหละโอกาสที่ผมรอคอย ผมคว้าอิฐที่เตรียมไว้ฟาดเข้าที่หัวของหลี่คุนทันที

ในหัวผมมีแต่ภาพที่หยางชิงชิงถูกข่มขู่ ตอนนั้นผมเหมือนคนบ้า หลี่คุนยังตั้งตัวไม่ทัน โดนผมฟาดไปสอง...