Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1694

มารีน่าชักมือกลับนิดหนึ่ง แต่สุดท้ายก็ยอมให้ผมจับไว้

หลังจากทานอาหารเย็นเมื่อวานนี้ ผมรู้สึกว่าเธอเริ่มมองผมเป็นเพื่อนแล้ว

คราวนี้ ยามรักษาความปลอดภัยปล่อยให้เราเข้าหมู่บ้านโดยไม่มีคำถามใดๆ

ไม่นานนัก เราก็มาถึงหน้าประตูบ้านหลังใหญ่

เมื่อได้เห็นบ้านหลังนี้อีกครั้ง ใจผมรู้สึกสะท้อนใจอย่างยิ่ง สถ...