Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 869

"โอ้..." ซางกวนหวั่นเอ๋อร์ปล่อยให้ร่างกายอ่อนระทวยลงนอนกับพื้น โชคดีที่มีเสื้อผ้ารองอยู่ด้านล่าง เธอจึงไม่รู้สึกอึดอัดเมื่อนอนลงไป

ในขณะเดียวกัน เธอขยับขาทั้งสองข้างเล็กน้อย ใช้เท้าถีบชุดชั้นในของตัวเองออกไปจนหมด

หลินเห่าในตอนนี้ราวกับหมาป่าสักตัว เขาจูบไล่ลงมาตามลำคอของซางกวนหวั่นเอ๋อร์ ทิ้งรอยจูบ...