Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 79

ใบหน้างดงามของซูอวี้จู่ตอนนี้แดงระเรื่อราวกับแสงสนธยายามเย็นฤดูร้อน เธอไม่อาจซ่อนความเขินอายได้ จึงหัวเราะแห้งๆ สองสามที แล้วพูดว่า "น่าอายจะตาย ถึงขั้นให้คุณอุ้มฉันเข้ามาเนี่ย"

"โธ่ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ผมเคยสัญญาไว้แล้วนี่ว่าจะดูแลคุณป้าให้ดี" หลินห่าวพูดพลางนั่งลงที่ปลายเตียง สายตาเหลือบเห็นรอยเปี...