น้าสาวของแฟนสาวของฉัน

บทที่ 3

พอทั้งสองคนเดินเข้าประตูมา ก็เห็นน้าสาวซูอวี้จู่กำลังฝึกโยคะอยู่ในห้องรับแขก พอเห็นพวกเขามาเธอก็รีบลุกขึ้นยืนทันที

หลินฮ่าวเห็นซูอวี้จู่สวมเสื้อกล้ามรัดรูปท่อนบน เผยให้เห็นผิวขาวนวลบริเวณอกอย่างชัดเจน ส่วนด้านล่างเป็นกางเกงรัดรูปสีดำที่แสดงให้เห็นสะโพกอวบและต้นขายาวเรียว เท้าเปล่าขาวสะอาดวางอยู่บนเสื่อโยคะ

เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเธอในชุดแบบนี้ หลินฮ่าวรู้สึกตะลึงในความงามของเธอ

ซูอวี้จู่กลับไม่รู้สึกเขินอะไร เธอพูดว่า "มาแต่เช้าเลยหรือ น้าคิดว่าพวกหนูจะมาตอนใกล้เวลากินข้าวเสียอีก เย่วเย่ว ให้หลินฮ่าวนั่งก่อนนะ น้าจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"

พูดจบเธอก็สวมรองเท้าแตะแล้วเดินขึ้นบันไดไป

ซินเย่วหันไปขยิบตาให้หลินฮ่าวแล้วกระซิบว่า "เป็นไง รูปร่างน้าสาวดีใช่มั้ยล่ะ หลายปีมานี้น้าสาวเอาใจใส่เรื่องรูปร่างมากเลยนะ แต่หนูทำแบบนั้นไม่ได้หรอก เคร่งครัดกับตัวเองเกินไป บ้าไปเลย" พูดจบก็สั่นตัวเบาๆ

หลินฮ่าวจิ้มแก้มซินเย่วพลางพูดว่า "เหลิงแล้วนะเรา กล้าว่าน้าสาวบ้าด้วย แต่รูปร่างเธอก็ดีนะ ไม่ต้องอิจฉาหรอก"

ซินเย่วตอบว่า "นับว่าพูดเข้าหู วันนี้ถือว่าได้ตาบุญนะ ปกติน้าสาวเคร่งเรื่องการแต่งตัวมาก ชุดแบบเมื่อกี้มีแค่หนูกับน้าเขยเท่านั้นแหละที่เคยเห็น นายนี่โชคดีจริงๆ!"

สักพักซูอวี้จู่ก็ลงมา เธอเปลี่ยนมาใส่ชุดนอนผ้าไหมหลวมๆ แต่ยังพอมองเห็นรูปร่างอันน่าอิจฉาใต้เสื้อผ้าได้อยู่

วันนี้น้าเขยไม่อยู่บ้าน หลังกินข้าวเสร็จ ซูอวี้จู่ก็พูดว่า "หลินฮ่าว ทางบริษัทจัดการเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย"

หลินฮ่าว: "ครับ เรียบร้อยแล้ว ลาออกได้ทุกเมื่อ"

"ดีแล้ว ฉันก็ฝากบอกทางโน้นไว้แล้วเหมือนกัน พรุ่งนี้หนูมาหาฉันที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทนะ"

"ได้ครับ พรุ่งนี้เช้าผมจะไป" หลินฮ่าวรีบรับปาก

"พอจัดการเรื่องงานเรียบร้อยแล้ว พวกหนูก็รีบกำหนดวันแต่งงานเถอะนะ"

ใบหน้าเล็กๆ ของซินเย่วแดงระเรื่อ เธอบิดตัวพูดว่า "โธ่ น้าสาวคะ หนูยังไม่รีบหรอก หนูอยากอยู่บ้านเป็นเพื่อนน้าสาวอีกสักพัก"

"พอเถอะน่า หนูแทบรอไม่ไหวที่จะย้ายออกไปอยู่ต่างหาก ความคิดเล็กๆ น้อยๆ ของหนู น้ารู้ทันหมดแล้ว" ซูอวี้จู่มองเธอแวบหนึ่งพลางพูดอย่างเอ็นดู

ซินเย่วเบ้ปากพูดว่า "หนูอยากอยู่เป็นเพื่อนน้าสาวจริงๆ นะคะ"

ซูอวี้จู่ยิ้มพูดว่า "ค่ะๆๆ รู้แล้วว่าหนูกตัญญู แต่แต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ต้องเตรียมตัวแต่เนิ่นๆ นะ"

หลินฮ่าวรีบรับปาก "น้าสาวครับ วางใจได้ ผมจะกลับไปบอกพ่อแม่เลย"

...

วันรุ่งขึ้น หลินฮ่าวตื่นแต่เช้าตรู่ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็ไปที่บริษัทอวี้จู่

พอหลินฮ่าวเดินมาถึงประตู ก็ถูกยามรักษาความปลอดภัยกั้นไว้ หลินฮ่าวบอกยามว่ามาหาประธานบริษัท พอยามได้ยินก็รีบโทรศัพท์ และจัดการให้หลินฮ่าวนั่งรอในห้องอย่างกระตือรือร้น ไม่นานหญิงสาวผมสั้นในชุดทำงานก็วิ่งเหยาะๆ ออกมาจากตัวตึก

"สวัสดีค่ะ คุณหลินใช่ไหมคะ ฉันเป็นเลขาฯ ของประธาน ท่านประธานให้ดิฉันมารับคุณค่ะ เรียกดิฉันว่าเสี่ยวหลี่ก็ได้ค่ะ"

เสี่ยวหลี่พาหลินฮ่าวเดินผ่านล็อบบี้ไปขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ชั้นบนสุด ชั้น 17 เดินไปตามระเบียงทางฝั่งตะวันออกจนถึงห้องสุดทาง บนประตูมีป้ายเขียนว่า "ห้องทำงานประธาน" เลขาฯ หลี่เคาะประตูเบาๆ แล้วก็ได้ยินเสียงจากข้างในบอกให้เข้า

เลขาฯ หลี่เปิดประตูเข้าไป ซูอวี้จู่เงยหน้าขึ้นมองแล้วพูดว่า "เสี่ยวหลี่ ไปทำงานของเธอเถอะ" พูดจบ เสี่ยวหลี่ก็รับคำแล้วปิดประตูถอยออกไป