Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 295

เจียงชิงนึกถึงเรื่องพวกนี้จนใบหน้าเล็กๆ ของเธอแดงระเรื่อ แต่เสี่ยวหลินคนนี้ก็เป็นคนรักของเฟยเฟยนี่นา ช่างยากที่จะลงมือทำอะไรเกินเลยไป

เจียงชิงวิ่งไปข้างหน้าด้วยความเขินอาย สวมรองเท้าส้นสูงเดินตรงไปยังลำน้ำ

สมัยเด็กๆ เจียงชิงมักจะเล่นในลำธารเล็กๆ ที่บ้านเกิด แต่หลังจากโตขึ้นก็ไม่มีโอกาสแบบนั้นอีก...