Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 217

เป็นภาษาไทย

"ฉันพูดจริงนะ" เสวียฝูจ้องมองเขาด้วยสายตาเหม่อลอย

หลินห่าวไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรไป รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ จึงพูดว่า "ออกไปค่อยคุยกัน"

เสวียฝูตอบ "ฉันไม่มีแรง เดินไม่ไหว แบกฉันหน่อยสิ"

หลินห่าวรับคำ สะพายกระเป๋าไว้ด้านหน้า ก้มลงแบกเสวียฝูแล้วเดินต่อไปข้างหน้า เดินย่ำไปบนพื้นขรุขระ...