Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 172

เห็นเถาซินหรานทำท่ากลัวเช่นนั้น หลินฮ่าวอดขมวดคิ้วไม่ได้ ในดวงตาฉายแววเบื่อหน่ายเล็กน้อย คิดในใจว่าเถาซินหรานคนนี้ช่างน่าปวดหัวจริงๆ

อย่างไรก็ตาม เพื่อไม่ให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องยุ่งยาก หลินฮ่าวคิดว่าตนเองควรจะปลอบเธอสักหน่อย เขาจึงโอบเถาซินหรานเข้ามาในอ้อมกอด แล้วเอ่ยเสียงอ่อนโยน "คนโง่ เธอกลัวอ...