Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 135

ผลงานแปล

เขาดันเข้าไปอีกครั้งแรงๆ แล้วรีบทาบตัวลงกอดอี้เฉิน "ไม่เป็นไรแล้ว เดี๋ยวก็ดีขึ้น"

อี้เฉินเจ็บจนน้ำตาไหล ได้แต่ส่งเสียงครางเบาๆ ปล่อยแขนทั้งสองข้างลงด้วยท่าทียอมจำนน

ซูอวี้จู่กำลังจะลุกขึ้นกลับไป แต่หลินเห่าคว้าข้อมือเอาไว้

"คุณป้า อย่าไปนะคะ" อี้เฉินร้องเรียก ซูอวี้จู่จึงจำใจนอนกลับลง...