Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 834

สุเป่ยเฉินไม่เสียเวลาพูดจากับหลี่จิ่งหมิง เขาหยิบเก้าอี้อะลูมิเนียมขึ้นมาอย่างคล่องแคล่ว แล้วบิดด้วยมือทั้งสองข้างจนขาเก้าอี้บิดเบี้ยวเหมือนขนมเกลียว

จากนั้นเขาจ้องมองหลี่จิ่งหมิงด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดยิ้มๆ "นายมีเวลาอีกแค่สามวินาที"

แววตาของสุเป่ยเฉินเย็นยะเยือกมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้หลี่จิ่งหมิงที...