Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 52

เมื่อเห็นชินอวิ๋นเข้าห้องนอนไปแล้ว ซูเป่ยเฉินถอนหายใจเบาๆ ก่อนเดินกลับมาที่ลานเล็กๆ อย่างเงียบๆ

ในลานบ้าน ดอกไม้หลากสีสันกำลังส่ายไหวต้องลม แข่งขันประชันความงาม ดูมีชีวิตชีวายิ่งนัก

ซูเป่ยเฉินไม่ได้จากไปไหน เขาชื่นชมดอกไม้ในลานอยู่ครู่หนึ่ง แล้วนั่งลงบนขั้นบันได รอคุณตาชินกลับมาอย่างเงียบๆ

จริงๆ ...