Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 236

รถยังคงแล่นด้วยความเร็วสูง จนในที่สุดก็มาถึงพื้นที่ราบเรียบ

หูจือยังรู้สึกสนุกไม่หาย หันกลับไปมองด้านหลัง พวกนักเลงเหล่านั้นถูกทิ้งห่างไปเป็นสิบกิโลเมตรแล้ว

ซูเป่ยเฉินยิ้มอย่างจนใจพลางกล่าวว่า "ให้ฉันขับเถอะ เดี๋ยวจะไปทำให้คนอื่นตกใจเปล่าๆ"

ตอนนี้หูจือเป็นเพียงร่างวิญญาณ นอกจากซูเป่ยเฉินแล้ว คนอื...