Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 187

สุเป๋ยเฉินไม่ให้โอกาสไอ้หน้าแผลเป็นได้หายใจ เขาก้าวเท้าใหญ่พุ่งเข้าไปถีบเข้าที่อกของอีกฝ่ายอย่างแรง

ได้ยินเพียงเสียงร้องโหยหวนของไอ้หน้าแผลเป็น ร่างกระแทกเข้ากับขอบตู้ปลาอย่างจัง สุเป๋ยเฉินคว้าคอเสื้อมันขึ้นมาทันที

"อย่าฆ่าผม อย่าฆ่าผม" ไอ้หน้าแผลเป็นยอมอ่อนข้อในทันที ร้องด้วยความหวาดกลัว "ผมมีเงิ...