Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 150

ริมฝั่งแม่น้ำเยียนเจียง บนทุ่งหญ้ารกร้างแห่งหนึ่ง

ซูเป่ยเฉินอุ้มนีโคล์ กลิ้งไปมาบนพื้นหญ้าหลายตลบ หวุดหวิดรอดพ้นจากการลอบสังหารเมื่อครู่

แต่ไม่คาดคิดว่า นีโคล์กลับไม่รู้สึกถึงความตึงเครียดของสถานการณ์เลยสักนิด เธอกดร่างของซูเป่ยเฉินไว้ใต้ร่างของตัวเอง

เธอเลียริมฝีปาก หัวเราะคิกคักอย่างเย้ายวนพลาง...