เจ้าชายศักดิ์สิทธิ์แห่งดินแดนหิมะ

บทที่ 47

"อย่า...พอแล้ว" องค์ชายรำพึงอย่างอ่อนแรง ความอับอายท่วมท้น จนไม่อาจระงับคลื่นความสุขที่โถมซัดไม่หยุด

บางทีอาจเป็นเพราะถูกพาขึ้นถึงจุดสุดยอดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนร่างกายไม่อาจทนต่อการกระตุ้นแม้เพียงเล็กน้อย ประกอบกับความอับอายที่ถูกทำให้ปลดปล่อยทุกอย่างต่อหน้าผู้คนมากมาย องค์ชายจึงร้องไห้พลางถูกพาขึ้นสู่จ...