Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 70

แปลวรรณกรรมจีน

ฉันมองรอยฝ่ามือแดงๆ บนใบหน้าของพี่เสี่ยวยี่แล้วรู้สึกเจ็บปวดแทนเหลือเกิน ใบหน้าที่งดงามไร้ที่ติ สวยจนล่มเมืองล่มบ้าน กลับมีรอยมือของคนใจร้ายประทับอยู่ ฉันโกรธจนแทบระเบิด ฉันบอกว่าต้องไปทายา แต่พี่เสี่ยวยี่กลับบอก "โอ๊ย ไม่ต้องเว่อร์ขนาดนั้นหรอกน่า พี่มียาเองอยู่แล้ว ไม่ต้องไปโรงพยา...