คืนแห่งความฟุ่มเฟือย

บทที่ 4

เดินตามครูประจำชั้นเข้าไปในห้องทำงานของเธอ

ในห้องทำงานมีเพียงเธอคนเดียว พอผมเข้าไปเธอก็เชิญให้นั่งทันที นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้อยู่ใกล้ชิดกับครูประจำชั้นมากขนาดนี้ เธอยังคงนั่งไขว่ห้าง ขายาวของเธอขาวมาก ตอนนี้เพิ่งเปิดเทอม ยังเป็นแค่เดือนกันยายน อากาศยังไม่หนาวเท่าไหร่ ขาของครูประจำชั้นเป็นแบบอวบแน่นแต่ไม่อ้วน ตอนนี้เธอใส่ถุงน่องสีดำ ดูแล้วชวนให้อยากสัมผัสสักครั้ง

ตัวเธอหอมมาก กลิ่นน้ำหอมที่ได้กลิ่นเป็นแบบหรูหราระดับสูง

แม้ผมจะเป็นพวกเกเร แต่ในเรื่องผู้หญิงผมเป็นมือใหม่แท้ๆ กลิ่นอายของหญิงสาวที่เต็มเปี่ยมด้วยความเป็นผู้ใหญ่จากตัวครูประจำชั้นทำให้ผมหน้าแดง มือไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนดี

"เรื่องเมื่อวานนะ ครูแค่ล้อเล่น อย่าถือสา"

ครูประจำชั้นเห็นท่าทางเก้ๆ กังๆ ของผมก็หัวเราะคิกคัก

พูดเรื่องนี้ยิ่งทำให้ผมรู้สึกกระอักกระอ่วน รีบส่ายหน้าพูดว่า "ไม่เป็นไรครับอาจารย์เฉิง ผมไม่ได้ใส่ใจอะไร"

เรื่องแบบนี้ในมหาวิทยาลัยมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ผมเป็นผู้ชายตัวโต ครูประจำชั้นยังขอโทษแล้ว ผมจะพูดอะไรได้อีก

"ได้ยินว่าเธอจะไปตีกับจางเฟิงเหรอ?"

ครูประจำชั้นขมวดคิ้ว

ผมรู้แล้วว่าเป็นเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าใครเป็นคนแพร่ข่าวนี้ออกไป แต่ผมคาดว่าน่าจะเป็นไอ้จางเฟิงนั่นแหละ มันชอบทำตัวเป็นพ่อใหญ่ในโรงเรียน มีนิสัยเหมือนอันธพาล ใครท้าทายมัน มันต้องเอาให้หมอบไม่เลิก คราวนี้คงรู้สึกว่าผมเริ่มเหิมเกริม เลยปล่อยข่าวให้คนอื่นเห็นว่ามันเจ๋งแค่ไหน

ไม่คิดว่าครูประจำชั้นจะรู้เรื่องนี้ด้วย

โรงเรียนนี้แม้จะค่อนข้างไม่มีชื่อเสียง บรรยากาศไม่ดี นักเรียนคบกัน หรือแม้แต่จูบกันตามระเบียงทางเดิน หรือเช่าห้องอยู่ด้วยกันแถวๆ โรงเรียนก็ไม่มีใครสนใจ แต่เรื่องการตีกันนี่ทางโรงเรียนเข้มงวดมาก ได้ยินว่าเมื่อสองปีก่อนมีคนตายจากการตีกันถึงสองครั้ง หลังจากนั้นโรงเรียนก็ถือว่าการตีกันเป็นเรื่องต้องห้ามเด็ดขาด

พอครูประจำชั้นถามแบบนี้ ผมก็บอกว่าไม่มีอะไร เขาเป็นฝ่ายมาหาเรื่องผมก่อน

ครูประจำชั้นขมวดคิ้วสวยๆ ของเธอ พูดว่า "แล้วทำไมไม่แจ้งทางโรงเรียนล่ะ? ฝ่ายรักษาความปลอดภัยจะช่วยจัดการให้"

ผมเป็นคนรักหน้า จึงบอกว่า "เรื่องเล็กๆ แค่นี้จะไปแจ้งโรงเรียนทำไม อีกอย่าง เขาก็สู้ผมไม่ได้หรอก"

ครูประจำชั้นโกรธทันที "เธอยังจะไปตีกับเขาจริงๆ เหรอ? บอกให้รู้นะ ถ้าตีกันในโรงเรียนจะโดนไล่ออกนะ!"

ผมพูดว่า "จางเฟิงตีกันบ่อย ทำไมไม่เห็นโดนไล่ออก?"

ครูประจำชั้นพูดอย่างโกรธเกรี้ยว "ฉันไม่สนคนอื่น เธอเป็นนักเรียนของฉัน ฉันต้องดูแล!"

จริงๆ แล้วผมรู้ว่าจางเฟิงเป็นหลานชายของผู้บริหารโรงเรียนคนหนึ่ง เขาจึงก่อเรื่องในโรงเรียนได้มากแค่ไหนก็ไม่มีใครกล้าจัดการ

ผมไม่พูดอะไร

ครูประจำชั้นโกรธจัด พูดว่า "จางหยาง ถ้าเธอยังทำท่าแบบนี้ ฉันจะไล่เธอออกเดี๋ยวนี้เลย จะได้ไม่ต้องมาสร้างปัญหาให้ฉัน!"

พอได้ยินแบบนี้ ผมโกรธจนพูดไม่ออก กลัวผมจะมีผลต่ออนาคตของเธอ เลยจะไล่ผมออกซะก่อน ใจร้ายขนาดไหนกัน? ผมมองครูประจำชั้น พูดเสียงแข็งว่า "ที่ครูจงใจเล่นงานผมแบบนี้มันไม่มีความหมายนะครับ ครูกลัวจางเฟิงจะโดนผมซัดเหรอ? หรือว่าครูสนิทกับลุงเขามากล่ะ?"

"เธอ... เธอพูดอะไรนะ?"

ครูประจำชั้นสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ลุกพรวดขึ้น ชี้นิ้วสั่นๆ มาที่ผม ราวกับอยากตบผมสักฉาด

เรื่องนี้มีคนซุบซิบกันในโรงเรียน บอกว่าครูประจำชั้นเฉิงหนาน ที่เพิ่งเรียนจบก็ได้เป็นครูประจำชั้นเลย และยังได้ห้องพักสำหรับบุคลากรด้วย ก็เพราะลุงของจางเฟิงนี่แหละ ตอนนั้นผมโกรธจนพูดออกไป เห็นท่าทางครูประจำชั้นแบบนี้ ดูเหมือนเรื่องนี้อาจจะเป็นความจริง

ไม่คิดว่าผู้หญิงสวยขนาดนี้จะมีเรื่องแบบนี้ด้วย ผมยิ่งรู้สึกดูแคลนเธอในใจ

ผมชำเลืองมองเธอแล้วพูดว่า "ผมพูดอะไร ครูก็รู้ดีอยู่แก่ใจ เรื่องนี้ไม่ต้องให้ครูเป็นห่วงหรอก ผมไปก่อนล่ะ!"

"หยุดนะ!"

ครูประจำชั้นตะโกน ผมไม่สนใจ หมุนตัวเดินออกไปเลย

"รอดูเถอะ ฉันจะไล่เธอออกให้ได้!"

ครูประจำชั้นขว้างหนังสือมาที่ผม

ผมรู้สึกหงุดหงิดในใจ

เรื่องบ้าบออะไรกันวะ

จดหมายรักฉบับเดียวก่อเรื่องได้มากมายขนาดนี้ กลับมาผมเหลือบมองไอ้ขยะขนหนึ่งที แล้วก็ก้มหน้าลงนอนบนโต๊ะ

ไม่นานไอ้ขยะขนก็เขยิบมาสะกิดผมอย่างหวาดๆ

"ไปให้พ้น!"

ผมไม่ยกหัวขึ้น ด่าออกไปคำหนึ่ง

"พี่หยาง นี่จากซินเหว่ยเหว่ย..."

ไอ้ขยะขนพูดเสียงเบา แล้วโยนกระดาษแผ่นหนึ่งลงในซอกแขนผม

ผมลืมตาขึ้น งงไปชั่วขณะ

ซินเหว่ยเหว่ย?

ดรุณีประจำห้องส่งโน้ตมาให้ผมเหรอ?