Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 275

ในโรงเรือนแดง

ยามนี้ ซ่งเยี่ยนอวี่นั่งอยู่ริมหน้าต่างเพียงลำพัง นางยังคงสวมชุดสีขาวชุดเดิม ทั้งร่างดูโดดเดี่ยวอ้างว้างยิ่งนัก น้ำชาตรงหน้าเย็นชืดไปแล้ว ดวงตาใสกระจ่างของนางจ้องมองออกไปด้านนอก ไม่อาจล่วงรู้ว่ากำลังครุ่นคิดสิ่งใดอยู่

บางครั้งระหว่างคิ้วคู่งาม จะปรากฏแววซับซ้อนที่ชวนให้ใครเห็นแล้วต...