Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 214

ผมเอ๊ย! พระเจ้าช่วย!

ใครจะเข้าใจความรู้สึกของผมตอนนี้ได้บ้าง? ผมโกรธจนอยากฆ่าคนเลยทีเดียว!

ที่หน้างาน ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ เงียบกริบราวกับความตาย คราวนี้ลวดลายบนประตูกระจกไม่ใช่แค่ตัวอักษรง่ายๆ เหมือนเมื่อวานแล้ว แต่เป็นอะไรที่สร้างบรรยากาศน่าสยองขวัญยิ่งกว่า! หัวกะโหลกสีขาวซีด มีเลือดไหลนองออกจ...