Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 147

"พอได้แล้วนะ ทำแบบนี้น่ะ

ให้ผมพักสักหน่อยไม่ได้เหรอ?"

ผมหัวเราะอย่างจนใจ

ขาซ้ายมีมือของพี่เหยาวางอยู่ ส่วนขาขวาก็เป็นมือของเผิงอวี่เซวียนที่แอบสอดเข้ามา ความรู้สึกแบบนี้มันช่างทรมานเหลือเกิน...

ผมไม่เคยคิดเลยว่าเผิงอวี่เซวียนที่ดูเรียบร้อยและมีรสนิยมทางศิลปะ จะซุกซนเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ นี่คือตัวตนที่แ...