เกมแห่งความไร้เดียงสา

บทที่ 197

แต่ช่องว่างเล็กๆ ที่อ่อนนุ่มนั้นถูกเขาบีบให้กลายเป็นวงกลมไปแล้ว ตอนนี้จะพยายามแยกให้กว้างขึ้นอีกก็เป็นไปไม่ได้เลย

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองดูความอ่อนนุ่มสีชมพูของซุนเสี่ยวเม่งและสายธารน้อยๆ ที่ไหลออกมาจากภายใน เฉินหลิงอวิ๋นก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้

เฉินหลิงอวิ๋นไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมซุนเสี่ยวเม่งถึงได้งดงา...