Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 68

ผมนั่งยองๆ กอดหัวร้องไห้สะอึกสะอื้น เสียงเบาๆ ดังขึ้นข้างๆ: "อย่าร้องไห้เลย"

ผมเพิ่งสังเกตว่าเซินโม่ลี่ยืนอยู่ข้างๆ มาตลอด ผมเช็ดน้ำตาแล้วลุกขึ้นยืน ลูกผู้ชายน้ำตาไม่ควรตกง่ายๆ

เซินโม่ลี่ถาม: "คุณจะเข้ามานั่งสักครู่ไหม"

ผมส่ายหน้า: "ไม่เป็นไรครับ"

หลังจากออกจากอพาร์ตเมนต์ของน้าสาว ผมเดินเร่ร่อ...