ความลับของภรรยาร่วม

บทที่ 82

ฉันรู้สึกโล่งอก หัวใจที่บีบรัดอยู่ก็ผ่อนคลายลงบ้าง

ความโกรธเล็กๆ ผุดขึ้นในใจ โมโหว่าทำไมฉันเรียกเธอตั้งนาน เธอถึงไม่ตอบ ทำให้ฉันเป็นห่วงเปล่าๆ

แต่เมื่อเห็นร่างที่อยู่ใต้ผืนผ้าห่มนั้น ความโกรธทั้งหมดก็มลายหายไปดั่งควันที่สลายในอากาศ

แทนที่ด้วยความสงสารเต็มหัวใจ มีความรู้สึกเหมือนได้สิ่งที่สูญเสียไป...