Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 688

น้ำตาคลอเบ้า ฉันไม่อาจทำใจได้ มองโทรศัพท์แล้วสุดท้ายก็วางสาย

ถือโทรศัพท์อยู่เงียบๆ ไม่ว่าจะเป็นความงอนแบบผู้หญิงตัวเล็กๆ หรือศักดิ์ศรีเล็กๆ น้อยๆ ของฉัน หรือความเห็นแก่ตัว แม้จะรู้ว่าเขาอาจไม่รับ ฉันก็ยังหวังให้เขาโทรกลับมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ให้ฉันได้รู้ถึงความแน่วแน่ของเขา ให้ฉันได้เห็นความตั้งใจของเขา...