Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 470

ทุกครั้งที่แส้ฟาดลงบนแผ่นหลังของจูฉานฉาน เธอเหมือนปลาที่ถูกทิ้งไว้ในบ่อแห้ง ทั้งไร้ที่พึ่งและไม่มีที่ให้หนี

เธอบิดร่างไปมาดิ้นรนอย่างทรมาน อ้าปากกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ความเจ็บทำให้หน้าผากเธอมีเหงื่อผุด ริมฝีปากที่กัดไว้มีเลือดซึม

เมื่อเห็นร่างของจูฉานฉานที่สั่นเทาและบิดเบี้ยวไปมา ฉันรู้สึกทนไม่ได้...