Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 426

แม้จะไม่พอใจแค่ไหนก็ต้องอดทน ยังต้องยิ้มแหยๆ ขอโทษขอโพย ยอมรับผิดว่าตัวเองเป็นคนไม่ดี พร้อมพูดประจบประแจงว่าไม่เข้าใจความหวังดีที่เขาอุตส่าห์สั่งสอน

ซูเหวยเป็นพวกไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ผมพูดดีด้วยนับครั้งไม่ถ้วน เขาแค่พยักหน้า ยังคงทำท่าเมินๆ ใส่ผม

ผมเข้าใจนิสัยเขาดี จนกระทั่งผมเอ่ยปากเชิญเขาให...