Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1528

"ไปกันเถอะ!" เห็นฮั่นต่วนต่วนยืนนิ่งอยู่ครู่ใหญ่ ผมจึงเข้าไปกระซิบข้างหูเบาๆ

ฮั่นต่วนต่วนหันมามองผมแวบหนึ่ง ด้วยสีหน้าทั้งกลัวทั้งอยากรู้อยากเห็น แล้วก้าวเท้าออกไป

พอผ่านประตูเล็กด้านหน้าเข้าไป ภายในกว้างขวางโล่งสบายและยิ่งดูอลังการมากขึ้น

ห้องกว้างกว่าร้อยตารางเมตร เพดานเป็นไฟคริสตัลสีฟ้าเป็นระล...