Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1184

พันเหยาหยุดยืนที่ประตู มุมปากระบายยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่แววตากลับฉายความโกรธ "รู้แล้วว่าเธอกลัวที่จะเข้ามา!"

"เอ่อ! เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันมา?" ผมรู้สึกงุนงง พยายามเบี่ยงประเด็น

"ฉันรอเธออยู่ที่หน้าต่างตลอดนะ! เห็นรถเธอจอดอยู่ข้างล่าง แต่รอตั้งนานก็ไม่เห็นมีคนขึ้นมา" พันเหยาพูดอย่างหงุดหงิด

"เอ่อ! ฉัน......