Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1174

โซฟาส่งเสียงลั่นเอี๊ยด เลื่อนถอยหลัง ซูเหว่ยที่ยืนอยู่บนนั้นเสียหลัก ล้มลงตรงหน้าผมทันที มีดหลุดจากมือเขา

เขาเงยหน้ามองผมแวบหนึ่ง ยื่นมือไปคว้ามีด ผมพุ่งเข้าไปเตะมีดออกไป

เห็นมีดกลิ้งไปไกลราวสองเมตร ดวงตาของซูเหว่ยเต็มไปด้วยความโกรธและความหงุดหงิด

กลัวว่าเขาจะทำอะไรบ้าๆ ผมจึงตอบสนองโดยอัตโนมัติด้วยก...