Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1048

นางกั๊วเหม่ยลี่หน้าแดงก่ำ หันมามองฉันเขม็งอยู่ครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสีหน้าตกตะลึงของฉัน หรือเพราะเสียงฝีเท้าที่เดินจากไปเพียงลำพัง ทำให้เธอหลุดขำพรืดออกมา

ฉันก็อดขำไม่ได้เช่นกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันคิดว่าห้องข้างๆ มีคนสองคนกำลังทำเรื่องเดียวกัน ไม่นึกว่าจะมีแค่ผู้หญิงคนเดียว

แล้วเสียงครางหวา...