Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1041

เงาคนที่เคลื่อนไหวรอบข้างค่อยๆ จางหายไปจากสายตา เสียงดนตรีที่ดังสนั่นก็ไม่ได้แสบแก้วหูอีกต่อไป ฉันค่อยๆ จมดิ่งลงในโลกที่มีเพียงเราสองคน ราวกับว่าบริเวณนี้มีเพียงเรา ไม่มีใครอื่นอีกแล้ว

ฉันเริ่มตามจังหวะการเคลื่อนไหวของเธอ บิดตัว โยกตัว รู้สึกเหมือนกำลังเต้นรำคู่กัน

ฉันเริ่มรู้สึกถึงความสนุกในการลื...