Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 135

ผมชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ความกังวลและความไม่สบายใจในใจพลันหายวับไปสิ้น ผมรีบวิ่งกลับมาอย่างกระตือรือร้น ความไม่สบายใจตลอดทั้งคืนมลายหายไปด้วยประโยคเดียวจากเฉินมู่ ผมรู้ว่าเธอให้อภัยผมแล้ว!

"พี่ครับ ผมรู้อยู่แล้วว่าพี่ไม่ทิ้งผมไปหรอก ฮิๆ"

เฉินมู่ขยี้หน้าผากตัวเอง สีหน้าเต็...