Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 892

ผมคิดบ้าอะไรของผมวะ

หากมือผมว่างอยู่ ผมคงตบหน้าตัวเองไปแล้ว แต่ตอนนี้ทำไม่ได้ รีบแก้เชือกก่อนดีกว่า ผมขยับเข้าใกล้สะโพกของเฉินฮุ่ยต่อไป

แต่พอเข้าใกล้ กลิ่นหอมอ่อนๆ ก็โชยมากระทบจมูก กระตุ้นประสาทผม แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องพวกนี้ ผมอ้าปากค้นหาปมเชือกบนสะโพกอวบกลมของเธอ

แม้จะมีเสื้อผ้าบางๆ ก...