Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 817

และแล้วเฉินฮุ่ยก็กอดผมไว้ด้วยสองแขน หายใจสม่ำเสมอ ตาปิดสนิท เห็นได้ชัดว่าเธอหลับไปแล้ว ผมตกใจสุดขีด รีบสำรวจตัวเองว่าผมได้ทำอะไรกับเธอหรือเปล่า แต่พบว่าเสื้อผ้าของผมยังอยู่ครบ และเฉินฮุ่ยก็ยังใส่เสื้อผ้าครบถ้วน ไม่มีร่องรอยอะไรผิดปกติ

ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอก ผมกลัวจริงๆ ว่าตัวเองจะพลั้งเผลอทำอะไรเ...