Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 747

จากนวนิยายจีน

ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ จู่ๆ ก็ยื่นมือทั้งสองข้างไปลูบหลังของเธอ ค่อยๆ ไล้ไปอย่างแผ่วเบา เลื่อนลงช้าๆ ผ่านขอบผมของเธอ แล้วเคลื่อนต่ำลงไปอีก

"จางหลง อย่านะ" เธอเม้มริมฝีปากเบาๆ ปล่อยเสียงครางแผ่วออกมา ดวงตาเริ่มมีม่านน้ำเคลือบ ใบหน้าแดงระเรื่อ ท่าทางกึ่งปฏิเสธกึ่งปรารถนา

ทันใดนั้น ราวกั...