Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 559

เธอยื่นมือน้อยๆ ออกมา มือที่สั่นเล็กน้อยคว้าจับน้องชายใหญ่ไว้ แล้วค่อยๆ รูดขึ้นรูดลงช้าๆ เห็นได้ชัดว่าเธอทุ่มสุดตัวแล้ว หายใจติดขัดผ่านริมฝีปากเล็กๆ ใบหน้าแดงระเรื่อ ผมเผ้ายุ่งเล็กน้อย แต่ดวงตายังไม่ลืมที่จะจ้องมองฉันอย่างดุดัน

แต่ถึงแม้เธอจะรูดมาเกือบสิบนาทีแล้ว น้องชายใหญ่ก็ยังไม่มีทีท่าจะฟื้นคืน...