Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 505

เธอจ้องมองฉันด้วยดวงตากลมโต ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ฝั่งเฉินฮุ่ยก็กำลังจะเริ่มงานแล้ว และเจ้าเฉียนก็อยากให้ฉันไปช่วยอยู่ตลอด

"พี่ชิ่นครับ ตอนนี้ผมยังไปไหนไม่ได้" ฉันยิ้มแหยพลางพูดว่า "หรือว่าแบบนี้ดีกว่า ถ้าผมมีเวลาว่าง..."

"ฉันอยากให้นายลาออกมาช่วยฉันต่างหาก" หวังชิ่นพูดตัดบทฉัน "เดือนละหมื่นบาท! ร...