Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 488

แต่ก่อนจะก้าวเข้าประตู เธอเหลือบมองฉันด้วยสายตาดุดันอีกครั้ง พร้อมกับยื่นมือน้อยๆ มาให้ ฉันเข้าใจทันทีว่าเธอต้องการให้ฉันจับมือเธอไว้ ในใจได้แต่ยิ้มขื่น หนีเสือปะจระเข้ ยังไงก็ต้องสู้ต่อไปแล้ว

ฉันยื่นมือไปกุมมือเล็กนุ่มของเธอไว้ แล้วเดินตามเธอเข้าไปข้างใน พอก้าวเข้าไป ก็เห็นว่าในห้องมีคนอยู่เพียงคน...