Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 335

"เหยาเหยา" ผมกระซิบเบาๆ ลมหายใจอุ่นร้อนของผมปัดผ่านข้างหูของเธอ ทำให้เธอกำมือแน่นโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้นเธอก็ดูเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ รีบดิ้นออกจากอ้อมกอดของผมอย่างร้อนรน ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อจากลำคอจนถึงแก้ม ราวกับแสงอรุณยามเช้า ทั้งตัวชาหนึบ เธอเอ่ยอย่างอายๆ "เราไม่ควรทำแบบนี้" พูดได้ครึ่งประโยคก็กล...